#SUPLEMENT AL KOSMOGLOTT

## PARTE SCIENTIC-LITTERARI

## IN OCCIDENTAL)

## Nr. 5 1926

###Exemples de Modellic Prosa.

###Li reva pri li eternitá.

Trad. de "Drömmen om evigheten" de Hjalmar Söderberg, *) Stockholm.

(* Un del max bon vivent sved stilistes)

Ex li sved de A.Z.R.

Quande yo esset ancor tre yun, yo credet con absolut certitá, que yo have un anim ínmortal. Yo estimat to quam un sanct e valorosi donation, e yo esset felici e fieri pro ti.

Sovente yo dit a me self:

"Ti vive, quel yo vive, es un obscur e confuset reva. Unvez yo va avigilar me in un altri reva, quel sta plu proxim al realitá e have plu profund signification quam ti-ci. Ex ti reva yo va avigilar me in un triesim e poy in un quaresim, e chascun reva sta plu proxim al veritá quam li anteyan. Ti aproximation al veritá constitue li signification del vive, e it es plen de sensu e profund."

E gay ye saver, que yo possedet in mi ínmortal anim un capitale, quel ne posset esser perdit in ludes e ne esser confiscat pro debes, yo vivet un vive debochant e yo prodigat quam un prince to quo yo possedet e quo yo ne possedet.

Ma un vésper yo esset con quelc de mi companos in un grand sala, quel brilliat de aure e electric luce,  e ex li fendes del planc-suol ascendet un odore de putrition. Du yun puellas con pictet facies e un old fémina con rugas plenat per gips dansa ta sur un tribune acompaniat del tintinnada del orchestre, li aprobant crias del mannes e li son de ruptet glasses.

Noi regardat ti féminas, trincat mult e conversat pri ínmortalitá del anim.

"Es foll creder", un de mi companos dit, qui esset plu old quam yo, "que it vell esser un felicie posseder un anim ínmortal. Ples regardar ti-ci old feminacha, qui dansa ta e de qui li cap e manus treme, quande ella sta sin move durant un moment. On vide vide strax, que ella es impertinent e deformi e absolut sin valore, e que ella deveni tal plu e plu per chascun die. Quam comic vell esser li pensa, que ella vell haver un anim ínmortal! Ma to concerne in li sam mode tu e yo e noi omnis. Qual mal joca it vell esser donar nos eternitá!"

"Quo desplese me max mult in to quo tu di", yo respondet, "ne es to, que tu nega li ínmortalitá del anim, ma to, que tu trova plesura in negar it. Li homes similea infantes, queles lude in un jardin, gardat de un alt mur. Vez pos vez un porta es apertet in li mur e un del infantes desapari tra ti porta. Tande on di al altris, que il es ductet for in un altri jardin, quel es plu grand e plu bell quam ti. Tande ili audi durant un moment in silentie, e depoy ili continua su lude inter li flores. Ples suposir nu, que un del púeres es plu inquisitiv quam li altris e grimpa sur li mur por saver, u li camarades ha desaparit. E quande il descende, il raconta al altris, quo il ha videt: ante li porta sede un gigante, il manja li infantes, queles on ducte for. E ili omnis deve esser ductet tra li porta, chascun in su órdine. Tu es ti púer, e yo trova it índescribilmen risibil, que tu raconta quo tu crede que tu ha videt, ne plen de desesperantie ma fieri e gay pro saver plu quam li altris."